Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 lutego 2021 r. III CZP 17/20 rozstrzygnął zagadnienie prawne skierowane przez Sąd Okręgowy w Poznaniu dotyczące sądu właściwego do rozpoznania zażalenia na postanowienie w przedmiocie nakazania zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej osobie niewykonującej obowiązków wynikających z orzeczenia w przedmiocie kontaktów z dzieckiem. Problem ten sygnalizowałem w artykule w Rzeczpospolitej z dnia 10 lutego 2020 r. oraz wpisie na blogu. Z satysfakcją stwierdzam, że Sąd Najwyższy podzielił popierane przeze mnie stanowisko, że zażalenie na postanowienia w przedmiocie wykonywania kontaktów z dzieckiem powinien rozpoznawać sąd wyższej instancji. Przypominam, że chodzi o postanowienia uregulowane w art. 59815 – 59817 k.p.c., których przedmiotem jest: zagrożenie nakazaniem zapłaty sumy pieniężnej za niewykonywanie obowiązków dotyczących kontaktów z dzieckiem, nakazanie zapłaty sumy pieniężnej za naruszenie tych obowiązków oraz przyznanie zwrotu kosztów poniesionych w związku z naruszeniem tych obowiązków.
